Χώρος διαλόγου για τις Ψηφιακές Ανθρωπιστικές Σπουδές

Archive

Author Archives: Ακαδημία Αθηνών DARIAH-GR/ΔΥΑΣ

https://www.museumnext.com/article/how-museums-are-using-virtual-reality/

Το ζήτημα της χρήσης εικονικής πραγματικότητας (VR) επανέρχεται εμφατικά καθώς τεχνολογικοί κολοσσοί όπως η Microsoft, η Meta και η Apple επενδύουν στο spatial computing ενισχύοντας μία τάση που έχει ήδη διαγράψει μια πορεία με αξιοσημείωτα αποτελέσματα στο χώρο των πολιτισμικών οργανισμών. Μιλώντας στους New York Times o Bruno David, διευθυντής του National Museum of Natural History στο Παρίσι ανέφερε αναφορικά με τη χρήση της εικονικής πραγματικότητας στα μουσεία: «Το κοινό έρχεται στα μουσεία να δει πραγματικά αντικείμενα, γιατί αυτά είναι φορτισμένα με συναίσθημα». Τα αντικείμενα όμως από μόνα τους δεν μπορούν να προσφέρουν στο κοινό αυτό που αναζητούν ολοένα και περισσότεροι επισκέπτες σήμερα: εμπειρίες. Γι’ αυτό το λόγο ο ίδιος εισήγαγε στο μουσείο που διευθύνει μία μόνιμη εγκατάσταση εικονικής πραγματικότητας για να μπορέσουν οι επισκέπτες να βιώσουν φαινόμενα όπως το βόρειο σέλας ή την αίσθηση μιας υποβρύχιας κατάδυσης στην Αρκτική.

https://www.louvre.fr/en/explore/life-at-the-museum/mona-lisa-beyond-the-glass-the-louvre-s-first-virtual-reality-experience

Η ανάγκη των μουσείων να παρουσιάσουν στο κοινό τους εκθέματα με ένα εντελώς νέο τρόπο αποτελεί τα τελευταία χρόνια μια συνεχώς αναπτυσσόμενη τάση. Ακολουθώντας την τάση αυτή το μουσείο του Λούβρου εγκαινίασε την πρώτη εμπειρία εικονικής πραγματικότητας Mona Lisa Beyondthe Glass. Μια ψηφιακή έκθεση (;) που δίνει τη δυνατότητα στους επισκέπτες να εμβυθιστούν σε ένα από τα πιο γνωστά έργα τέχνης και να ανακαλύψουν με καινοτόμο τρόπο τις τεχνικές που ο επίσης καινοτόμος για την εποχή του Λεονάρντο ντα Βίντσι χρησιμοποίησε για τη δημιουργία του. Παρόμοιο παράδειγμα αποτελεί και η έκθεση της Tate Gallery Modigliani VR: The Ochre Atelier στην οποία το κοινό μπορούσε να περιηγήθεί στο ατελιέ του Μοντιλιάνι σχεδόν εκατό χρόνιά μετά με τη βοήθεια της εικονικής πραγματικότητας.

https://www.fastcompany.com/90213035/how-the-smithsonian-is-turning-its-art-exhibitions-into-virtual-reality-experiences

Η διάρκεια στον χρόνο που μπορούν να προσφέρουν τεχνολογίες όπως η εικονική πραγματικότητα η οποία εμπλουτίζει την εμπειρία φυσικών εκθέσεων, είναι ακόμα ένα χαρακτηριστικό που προσδίδουν τα ψηφιακά μέσα σε εκθέσεις. Ένα παράδειγμα αποτελεί η έκθεση No Spectators: The Art of Burning Man, στην Renwick Gallery σε μια προσπάθεια να παρασταθεί μέρος του γνωστού φεστιβάλ ελεύθερης έκφρασης που λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο τον Αύγουστο στην έρημο της Νεβάδα. Το Smithsonian American Art Museum συμπεριέλαβε μια VR εμπειρία στην έκθεση που αφιέρωσε σε αυτό τον θεσμό, η οποία παρέμεινε διαθέσιμη στο κοινό και μετά την ολοκλήρωση της έκθεσης. 

https://www.museusemparedes.com/en/kremer-collection-2/

Τέλος η χρήση της εικονικής πραγματικότητας έχει ήδη φέρει στο προσκήνιο τη συζήτηση για την ύπαρξη μη φυσικών μουσείων. Το Kremer Museum είναι ένα τέτοιο παράδειγμα καθώς 70 έργα Ολλανδών και Φλαμανδών ζωγράφων του 17ου αιώνα εκτίθενται σε ένα ψηφιακό χώρο χωρίς να συνυπάρχουν σε μία φυσική συλλογή. Γεγονός που καθιστά την συλλογή προσβάσιμη από όλους, ανεξαρτήτως απόστασης και  σωματικής κατάστασης.

Οι προβληματισμοί που εγείρονται με τη χρήση της εικονικής πραγματικότητας σε εκθέσεις πολιτιστικών οργανισμών είναι πολλοί και εκφράζονται αρκετά συχνά στο πλαίσιο της συζήτησης για την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών στο συγκεκριμένο χώρο. Προσφέρουν όντως μοναδικές εμπειρίες; Εμπλουτίζουν τις πληροφορίες που μπορεί να λάβει ο επισκέπτης για ένα αντικείμενο; Το μεγαλύτερο ερώτημα βέβαια παραμένει: αν το κοινό θα εξακολουθεί να προσέρχεται στα μουσεία ή θα προτιμήσει να απολαύσει μια έκθεση από την άνεση του σπιτιού του με τα μέσα που προσφέρει η τεχνολογία. Η απάντηση μπορεί να βρεθεί στη φράση που αναφέρθηκε στην αρχή του DH t(r)ip: 
«Το κοινό έρχεται στα μουσεία να δει πραγματικά αντικείμενα, γιατί αυτά είναι φορτισμένα με συναίσθημα» Bruno David.

Συγγραφή: Γεράσιμος Χρυσοβιτσάνος
Επιμέλεια: Γεράσιμος Χρυσοβιτσάνος

https://thedali.org/exhibit/dream-tapestry/

Η ταχεία εξέλιξη τεχνολογιών που άπτονται της τεχνιτής νοημοσύνης έχει ήδη δώσει τα τελευταία χρόνια ισχυρά δείγματα γραφής ωθώντας τις δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει σε επίπεδα που δεν ήταν δυνατό να φανταστεί κανείς πριν. Η ανακοίνωση και κυκλοφορία του ChatGPT από την OpenAI το 2022 καθώς και η ανακοίνωση σχεδόν ένα χρόνο μετά από την ίδια εταιρεία ότι «το ChatGPT μπορεί τώρα να δει, να ακούσει και να μιλήσει» έφεραν την εξελιγμένη αυτή τεχνολογία πιο κοντά στο ευρύ κοινό, ενώ παράλληλα οδήγησαν στην αλλαγή του τρόπου σχεδιασμού της πολιτικής που ακολουθούν πολιτισμικοί οργανισμοί και μουσεία, καθώς και της οργάνωσης εκθέσεων.

Διαβάστε περισσότερα
https://pixabay.com/illustrations/people-collective-group-knowledge-3285994/

Στις αρχές του 21ου αιώνα έκανε την εμφάνισή του ο όρος crowdsourcing (πληθοπορισμός), μια πρακτική συλλογής πληροφοριών ή και υπηρεσιών από μεγάλες ομάδες ανθρώπων με ή χωρίς αμοιβή. Η ραγδαία αύξηση των νέων τεχνολογιών και η εξοικείωση των ανθρώπων με τα τεχνολογικά μέσα σύντομα έδωσε μεγάλη ώθηση σε αυτή την τάση. Σύντομα, ο πληθοπορισμός αξιοποιήθηκε από πολιτιστικούς οργανισμούς οι οποίοι απηύθυναν κάλεσμα προς το ευρύ κοινό να προσφέρουν γνώσεις, δεξιότητες και χρόνο σε project που απαιτούσαν μεγάλο όγκο εργασίας. Σε παλιότερο DHt(r)ip έχει γίνει αναφορά στα πρώτα project που πολύ σύντομα αναδύθηκαν και εκμεταλλεύτηκαν τις δυνατότητες που προσέφερε η συνεργατική αυτή πρόκληση. Ωστόσο, αξίζει να διερευνηθεί η χρήση αυτής της πρακτικής σε ελληνικά project σήμερα, καθώς και να ιδωθεί ο πληθοπορισμός με μία αναστοχαστική διάθεση για τον τρόπο που μπορεί να μετεξελιχθεί σε ένα περιβάλλον συνεχούς τεχνολογικής εξέλιξης.

Διαβάστε περισσότερα
https://arpost.co/2020/05/20/artworks-augmented-reality-museum-from-home/

Η αξιοποίηση νέων τεχνολογιών σε πολιτιστικούς οργανισμούς αποτελεί πλέον μια πραγματικότητα σε όλα τα στάδια τεκμηρίωσης, οργάνωσης, παρουσίασης του υλικού που ο κάθε οργανισμός έχει στην κατοχή του. Χωρίς να παραγνωρίζεται η σημασία των «αφανών» εργασιών οι οποίες απαιτούνται για τη διατήρηση των συλλογών οποιοδήποτε περιεχομένου (αρχείων, αντικειμένων κλπ.), εντούτοις, η έκθεση των πολιτιστικών αγαθών είναι το σημείο συνάντησης των οργανισμών αυτών με το κοινό τους. Οι τεχνολογικές εξελίξεις, στον τομέα της οργάνωσης εκθέσεων, πέρα από τις νέες δυνατότητες που προσφέρουν στους επιμελητές των εκθέσεων στον τρόπο που αφηγούνται τις ιστορίες, προσελκύουν περισσότερους επισκέπτες ενισχύοντας το ενδιαφέρον μεγαλύτερου εύρους κοινού μέσα από τη συμμετοχική διαδικασία που προσφέρει η επαυξημένη πραγματικότητα. Η εφαρμογή προσθέτει ψηφιακό περιεχόμενο σε αντικείμενα που εκτίθενται φυσικά σε μία έκθεση είτε προσθέτει ψηφιακά τα ίδια τα αντικείμενα σε χώρο που βρίσκεται ο χρήστης της εφαρμογής. Το αποτέλεσμα και στις δύο περιπτώσεις είναι αναμφισβήτητα εντυπωσιακό, εγείροντας ταυτόχρονα προβληματισμούς για την απορρόφηση των επισκεπτών από το τεχνολογικό μέσο και την εξοικείωση των μεγαλύτερων ηλικιών με αυτό.

Διαβάστε περισσότερα
Photo by Unseen Studio on Unsplash

Η παραδοσιακή εικόνα του μοναχικού λόγιου που προήγε τη γνώση για την κοινωνία του παρελθόντος, για την ιστορία, τις τέχνες και τη γλώσσα, έχει θαμπώσει τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν πρόκειται βέβαια να εκλείψει όσο η ανάγκη για έρευνα ή/ και ακαδημαϊκή εξέλιξη αποτελούν πολύ ισχυρό κίνητρο για προσωπικές επιδόσεις και διακρίσεις. Έχει όμως θαμπώσει γιατί έχει κάνει την εμφάνισή του ένα εναλλακτικό παράδειγμα. Μεταφερμένο από επιστήμες, όπως η πληροφορική και οι επιστήμες υγείας, το νέο παράδειγμα θέλει αρχικά τον κοινωνικό επιστήμονα και στη συνέχεια τον ιστορικό, το γλωσσολόγο, τον αρχαιολόγο να προάγουν τη γνώση ως μέλη ομάδας. Το μεγάλο πλεονέκτημα του νέου παραδείγματος είναι ότι ενθαρρύνει τη διεπιστημονική σύνθεση των ερευνητικών ομάδων. Ειδικά στην περίπτωση της αρχαιολογίας, η οποία στην περίπτωση της ανασκαφικής δράσης, αποτελεί εφαρμοσμένη επιστήμη, η συνεργατική διεπιστημονική διαδικασία χρονολογείται ήδη από τις συστηματικές ανασκαφές του 19ου αιώνα.

Διαβάστε περισσότερα
www.smyrnimuseum.gr

Το Ψηφιακό Μουσείο Νέας Σμύρνης στοχεύει να ιχνηλατήσει τη σύνθετη ιστορική πορεία από την ίδρυση της πόλης της Σμύρνης στα παράλια της Μικράς Ασίας μέχρι τη δημιουργία της Νέας Σμύρνης στην Αθήνα μετά από την εκδίωξη των ελληνορθόδοξων και την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, τη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα. 

Αυτή η δυναμική ξενάγηση στον χρόνο, μαζί με τις επιμέρους ιστορίες που τη συνοδεύουν, αρθρώνεται σε μια σειρά από εκθέματα που στηρίζονται σε ψηφιακό και ψηφιοποιημένο υλικό. Επεξηγηματικά κείμενα, εικόνες, φωτογραφίες, βίντεο, ηχητικά αρχεία και διαδραστικές πολυμεσικές εφαρμογές αξιοποιούνται για να παρουσιάσουν την πολυμορφία της ιστορίας της Σμύρνης και της ευρύτερης περιοχής, και για να αφηγηθούν τη γένεση και την εξέλιξη της Νέας Σμύρνης.

Διαβάστε περισσότερα
1. Carpenter Center, Richmond, Virginia. Color transparency by Carol M. Highsmith, [between 1980 and 2006]. Library of Congress Prints & Photographs Division. https://unsplash.com/photos/gIDMmhKARLk 

Οι ψηφιακές τεχνολογίες μεταβάλλουν ριζικά τον τρόπο με τον οποίο οι επιστήμονες των παραστατικών τεχνών ερευνούν και διδάσκουν το θέατρο. Οι αλλαγές περιλαμβάνουν νέες μορφές τεκμηρίωσης, αρχεία, μεθόδους ανάλυσης, διδασκαλία και διάχυση των ερευνητικών αποτελεσμάτων. Επιπλέον, αλλάζει η ίδια η τέχνη του θεάτρου, προσφέροντας νέες μορφές εμπειρίας και συμμετοχής. Τρισδιάστατα σκηνικά με πλοήγηση σε πραγματικό χρόνο, στερεοσκοπικές προβολές και εικονικοί χαρακτήρες που διαδρούν με πραγματικούς ηθοποιούς, συνθέτουν το πάζλ των ψηφιακών πολυμέσων στο σύγχρονο θέατρο.

Διαβάστε περισσότερα

Το ίδρυμα Statue of Liberty – Ellis Island ιδρύθηκε το 1982 για να συγκεντρωθούν ιδιωτικά κεφάλαια με σκοπό να αποκατασταθεί και να συντηρηθεί το εμβληματικό άγαλμα της Ελευθερίας καθώς και οι εγκαταστάσεις στο νησί Ellis, της Νέας Υόρκης, κύρια πύλη εισόδου των μεταναστευτικών ρευμάτων στις ΗΠΑ, που αποτελεί και το ισχυρότερο σύμβολο της αμερικανικής μεταναστευτικής εμπειρίας από τα τέλη του 19ου αιώνα.

Στο νησί λειτουργεί από το 1990 το Μουσείο Μετανάστευσης και παράλληλα έχουν αναπαλαιωθεί τα κυριότερα κτίρια. Το Μουσείο καλύπτει την μετανάστευση στις Ηνωμένες Πολιτείες και πριν τη λειτουργεία του σταθμού ελέγχου στο νησί Ellis, με αφετηρία τα μέσα του 16ου αιώνα, περίοδο της αποικιοκρατίας, όταν ακόμη και ιθαγενείς κάτοικοι της Αμερικής, καθώς και Ευρωπαίοι μετανάστευσαν ή αναγκάστηκαν να αλλάξουν τόπο εγκατάστασης παρά τη θέλησή τους. Καλύπτει επίσης την περίοδο μετανάστευσης στα μεταπολεμικά χρόνια, από τα μέσα του 20ού αιώνα και τις νέες προκλήσεις που αντιμετώπισαν οι μετανάστες στον σύγχρονο κόσμο.

Διαβάστε περισσότερα
https://www.unesco.org/en/open-science

Η Ανοικτή Επιστήμη αποτελεί πλέον το κυρίαρχο μοντέλο διεξαγωγής και επικοινωνίας της έρευνας στο ψηφιακό περιβάλλον. Οι πυλώνες της Ανοικτής Επιστήμης θεμελιώνονται στην υποστήριξη συνεργατικών μεθόδων, την επιτάχυνση των ερευνητικών διαδικασιών, τη διάθεση ανοικτού περιεχομένου και δεδομένων, καθώς και την καλλιέργεια ψηφιακών δεξιοτήτων μεταξύ των ερευνητών και των πολιτών.

Διαβάστε περισσότερα
Films: “Pathescope” – Nottingham City Museums and Galleries, Europe – CC BY-NC-SA. 
https://www.europeana.eu/item/2064107/Museu_ProvidedCHO_Nottingham_City_Museums_and_Galleries_BLDIDIT003084

Η διάβαση του Σαγγάριου από γέφυρες που κατασκεύασε το Μηχανικό. Σκηνές από την καθημερινή ζωή στην Αθήνα του ‘30. Πλάνα από τους πανηγυρισμούς για την Απελευθέρωση της Αθήνας. Προφορικές μαρτυρίες προσφύγων για τη μικρασιατική καταστροφή. Επίκαιρα του 1960. Ο Γιάννης Μόραλης μιλά για το έργο του. Οπτικοακουστικά τεκμήρια διαφορετικά μεταξύ τους, τα οποία φωτίζουν την κοινωνική, πολιτική, πολιτισμική ιστορία των περασμένων δεκαετιών. Μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας αρχειακό υλικό καταγεγραμμένο σε φυσικό μέσο παλαιών φορμάτ, όπως φιλμ 16mm, 35mm, βίντεο 1 και 2 ιντσών, στο οποίο μπορεί κανείς να έχει πρόσβαση μόνο με τη χρήση του αντίστοιχου τεχνολογικού εξοπλισμού “ανάγνωσής” τουαποκτά μια νέα-ψηφιακή-ζωή και μας αποκαλύπτει την εικόνα —συχνά μόνο βωβή— του παρελθόντος. Τα οπτικοακουστικά αρχεία, σε μια ποικιλία φορμάτ, είδους και θεματολογίας, μπορούν να αποτελέσουν σημαντική πηγή έρευνας, δρώντας συμπληρωματικά με τις παραδοσιακές γραπτές πηγές, αλλά και λειτουργώντας ως αυτόνομες πηγές έρευνας.

Διαβάστε περισσότερα
MoMA___George_Grosz__Explosion__1917

Η χρήση του ψηφιακού μέσου, αφενός επιταχύνει την επικοινωνία καθώς και τη συλλογή και διάθεση δεδομένων, αφετέρου γίνεται και διαμορφωτής μιας νέας θέασης της ανθρώπινης εμπειρίας. Μερικά από τα χαρακτηριστικά αυτής της ψηφιακής θέασης είναι η μαζικότητα και η δημοκρατικότητα στην παραγωγή περιεχομένου, και η δυνατότητα για πρόκληση ισχυρών συναισθημάτων. Σε αυτήν τη διαδικασία οι επαγγελματίες ιστορικοί μοιράζονται την ευθύνη της παραγωγής της γνώσης με τους ίδιους τους επιμελητές του περιεχομένου και με τους ενεργούς πολίτες. Πολύ συχνά η ανθρώπινη εμπειρία είναι εξαιρετικά οδυνηρή. Όπως και στον αναλογικό κόσμο, άλλοι αρνούνται να την αποδεχτούν, βυθιζόμενοι στην παραπληροφόρηση ή στον πλασματικό κόσμο του Metaverse, άλλοι την αναγνωρίζουν γι’ αυτό που είναι και αναλαμβάνουν τις συνέπειες αυτής της αναγνώρισης: Η αναζήτηση, η αποδοχή και η ερμηνεία του παρελθόντος αποτελούν μέρος αυτής της στάσης.

Διαβάστε περισσότερα

Η πύλη του δικτύου DARIAH-GR/ΔΥΑΣ ανανεώθηκε! 
Από το 2017 το δίκτυο DARIAH-GR/ΔΥΑΣ αποτελεί, μαζί με το Clarin:el, τη μία από τις δύο συνιστώσες της Εθνικής Υποδομής για τις Ψηφιακές Ανθρωπιστικές Επιστήμες και Τέχνες και για τη Γλωσσική Έρευνα και Καινοτομία ΑΠΟΛΛΩΝΙΣ. Μέσα από τις σελίδες της νέας πύλης προσφέρονται πληθώρα πληροφοριών σχετικά με την ταυτότητα του δικτύου, την εθνική υποδομή Απολλωνίς, εργαλεία και υπηρεσίες που διατίθενται στους ερευνητές, δράσεις που αφορούν την ερευνητική κοινότητα των ανθρωπιστικών σπουδών καθώς και την ψηφιακή βιβλιοθήκη όπου καταχωρίζονται δημόσια κείμενα που παράγονται στο πλαίσιο δράσεων του δικτύου. 

Διαβάστε περισσότερα
https://hiroshima.archiving.jp/index_en.html

«Αναρωτιέμαι τι καθορίζει τη μοίρα ενός ανθρώπου, είτε στη ζωή είτε στο θάνατο. Όταν σκέφτομαι τους συμμαθητές μου που σκοτώθηκαν εκείνη τη μέρα, ένας κόμπος μου κλείνει τον λαιμό». Έτσι αρχίζει η μαρτυρία του Toshiyuki Miyake. Το πρωί της 6ης Μαΐου 1945, μαζί με 20 συμμαθητές του από τη Δημοτική Τεχνική Σχολή της Χιροσίμα, βρισκόταν στους πρόποδες του λόφου Hijiyama, όπου θα βοηθούσαν στην κατασκευή έργων αντιαεροπορικής άμυνας. Εκεί τους βρήκε η βόμβα.

Διαβάστε περισσότερα
https://www.digitalottomanstudies.com/

Η ανάγκη των ερευνητών την τελευταία δεκαετία για την ενσωμάτωση των Οθωμανικών Σπουδών με τις ψηφιακές ανθρωπιστικές επιστήμες οδήγησε, στις αρχές του 2021, στη δημιουργία της πλατφόρμας Digital Ottoman Studies (DOS). Η νέα αυτή πλατφόρμα συμβάλλει στην ανάπτυξη των ψηφιακών ανθρωπιστικών επιστημών μέσω του σχεδιασμού ενός κόμβου για ψηφιακά projects, εργαλεία, εκδηλώσεις και δημοσιεύσεις στο πεδίο των Οθωμανικών και Τουρκικών Σπουδών. Δημιουργός και συντονίστρια της πλατφόρμας είναι η Fatma Aladağ, υποψήφια διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο του Leipzig, ενώ διευθυντικό ρόλο στην εξέλιξη του έργου έχει ο Yunus Uğur, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Marmara στην Κωνσταντινούπολη. Την ευθύνη τακτικής ενημέρωσης και εμπλουτισμού της DOS  έχουν αναλάβει τα μέλη της συντακτικής ομάδας.

Διαβάστε περισσότερα
By Донецька обласна військова адміністрація,
https://www.facebook.com/photo/?fbid=506832367665989&amp%3Bset=a.464541731895053, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=116127607

Είμαστε μάρτυρες ενός πρωτοφανούς κύματος διεθνούς αλληλεγγύης προς την Ουκρανία μπροστά στην ανυπολόγιστη καταστροφή που έχει επιφέρει η ρωσική εισβολή. Και ενώ πενθούμε πάνω από όλα για την απώλεια και τον πόνο των ανθρώπων, ενώ μας εξοργίζει η θηριωδία κατά των αμάχων, ο αδιάκριτος βομβαρδισμός κατοικιών, σχολείων και νοσοκομείων, εξανιστάμεθα επίσης για τη στοχοποίηση και την καταστροφή των μνημείων της ουκρανικής πολιτιστικής κληρονομιάς.

Διαβάστε περισσότερα
Photo by julien Tromeur on Unsplash

Η πρώτη έκδοση του διαδικτύου Web 1.0 αναφέρεται επίσης ως Syntactic Web ή δίκτυο για-ανάγνωση-μόνο (ready-only). Είναι η εποχή (1990–2000), όπου ο ρόλος ενός χρήστη περιορίζεται στην ανάγνωση πληροφοριών που παρέχονται από τους παραγωγούς περιεχομένου. Δεν παρέχεται η δυνατότητα στον χρήστη ή στον καταναλωτή να κοινοποιήσει πληροφορίες στους παραγωγούς περιεχομένου. Παράδειγμα του Web 1.0 είναι οι στατικοί και οι προσωπικοί ιστότοποι.
Το Web 2.0, που αναφέρεται επίσης ως Social Web ή δίκτυο για ανάγνωση-γραφή (read-write) και εμφανίζεται την περίοδο 2000–2010 (αν και συνεχίζεται ακόμη και τώρα), διευκολύνει την αλληλεπίδραση μεταξύ χρηστών στους ιστοτόπους, όπου το δίκτυο επιτρέπει στους χρήστες να επικοινωνούν με άλλους χρήστες. Αυτήν την εποχή κάθε χρήστης μπορεί να είναι παραγωγός περιεχομένου και το περιεχόμενο διανέμεται και μοιράζεται μεταξύ ιστότοπων. Μερικές από τις διάσημες εφαρμογές Web 2.0 είναι το Facebook, το YouTube, το Flickr, το Twitter κλπ. Το Web 2.0 είναι χτισμένο γύρω από τους χρήστες, ο παραγωγός χρειάζεται απλώς να δημιουργήσει έναν τρόπο για να τους ενεργοποιήσει και να τους προσελκύσει.

Διαβάστε περισσότερα
Πικάσο (1937), Γκουέρνικα.

Ένας ασφαλής τρόπος για να κατανοήσει κανείς την πραγματικότητα στην απροσπέλαστη περιπλοκότητά της αποτελεί η καταφυγή στους μύθους. Από την ομηρική Ιλιάδα, τη διασημότερη ίσως εξιστόρηση πολέμου παγκοσμίως, τις αγγελικές ρήσεις του Αγγελιαφόρου στους Πέρσες, την τραγωδία των ηττημένων του Αισχύλου, έως τη Μάνα κουράγιο και τα παιδιά της του Μπρεχτ, χρονικό του Τριανκονταετούς Πολέμου, η δραματοποίηση των πολεμικών συγκρούσεων και η μεταφορά τους στη σκηνή ή/και την κινηματογραφική οθόνη αποτελεί αρχετυπικό θεματικό μοτίβο.

Διαβάστε περισσότερα
1. Laduram VIsnoi (30/6/2020), Conversational Agent: A More Assertive Form of Chatbots. TowardsDataScience

Οι ψηφιακοί βοηθοί συνομιλίας ή ψηφιακοί συνομιλητές ή πράκτορες συζήτησης (conversational agents) αποτελούν υλοποίηση ενός συστήματος διαλόγου (dialogue system) που είναι ένα σύστημα υπολογιστή, που προορίζεται να συνομιλεί με έναν άνθρωπο για την επίλυση προβλημάτων για προκαθορισμένα θέματα και ζητήματα. Τα συστήματα διαλόγου χρησιμοποιούν ένα ή περισσότερα μέσα, όπως κείμενο, ομιλία, γραφικά, απτικά, χειρονομίες και άλλα μέσα επικοινωνίας εισόδου και εξόδου. Οι ψηφιακοί συνομιλητές είναι εφαρμογές αλληλεπίδρασης με ένα χρήστη χρησιμοποιώντας φυσική γλώσσα και παρέχουν διάφορες μορφές υπηρεσίας. Η αλληλεπίδραση έχει τη μορφή διαλόγου και γίνεται προσπάθεια να προσομοιάζει κατά το δυνατόν την ανθρώπινη επικοινωνία. Οι παρεχόμενες υπηρεσίες μπορεί να έχουν επαγγελματικό χαρακτήρα, όπως παροχή πληροφοριών και συμβουλών ή μπορεί να έχουν ως σκοπό τη δημιουργία μιας συζήτησης ψυχαγωγικού χαρακτήρα. Χαρακτηρίζονται ως μία από τις πιο απαιτητικές υλοποιήσεις της Επεξεργασίας Φυσικής Γλώσσας και της Υπολογιστικής Γλωσσολογίας και εφαρμόζονται τόσο στην έρευνα και στην εκπαίδευση, όσο και στην καθημερινότητα μας.

Διαβάστε περισσότερα

(Από τα παλιά μας τεύχη)

Τα χειρόγραφα τεκμήρια, μαζί με τα βιβλία, είναι μεταξύ των βασικών πηγών έρευνας για πολλούς μελετητές από διάφορους κλάδους των Ανθρωπιστικών Σπουδών. Εκτός από επιστημονικούς κλάδους που ασχολούνται με ειδικούς τύπους τεκμηρίων, όπως η Παπυρολογία και η Εκδοτική, η πρόσβαση στις ποικίλες χειρόγραφες πρωτογενείς πηγές (πάπυροι, περγαμηνές και χαρτώα τεκμήρια, κ.ά.) και η εργασία με αυτές, διευκολύνεται από νέες ψηφιακές μεθόδους και εργαλεία.

Διαβάστε περισσότερα
Gijsbert van der Wal 27 November, Rijksmuseum Amsterdam

Νοέμβρης του 2014: Μια ομάδα μαθητών που επισκέπτονται το Rijksmuseum στο Άμστερνταμ, έχουν καταλάβει ένα μεγάλο κάθισμα και κοιτούν με μεγάλη προσήλωση τα κινητά τους τηλέφωνα αδιαφορώντας για το μεγαλοπρεπές έργο του Ρέμπραντ «Νυχτερινή περίπολος». Η εικόνα αυτή έκανε το γύρο του διαδικτύου αποκομίζοντας επικριτικά σχόλια για τους μαθητές οι οποίοι κατηγορήθηκαν για το μονόπλευρο ενδιαφέρον τους κυρίως για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Λίγο αργότερα, έγινε γνωστό ότι οι μαθητές αφού είχαν θαυμάσει το έργο, αναζητούσαν πληροφορίες για τον πίνακα στο πλαίσιο μιας εργασίας που τους είχε ανατεθεί αξιοποιώντας την εφαρμογή που έχει αναπτύξει το μουσείο… Λίγα χρόνια μετά, η πρόσφατη εμπειρία της πανδημίας του COVID 19 υπενθύμισε με «βίαιο» τρόπο τη χρησιμότητα των ψηφιακών μεθόδων και εργαλείων στο πεδίο της έκθεσης και οργάνωσης εκθέσεων πολιτισμικών οργανισμών, ανοίγοντας περαιτέρω τον δρόμο για νέους τρόπους διαχείρισης και διάχυσης των πολιτιστικών αγαθών. 

Διαβάστε περισσότερα