Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Σπούδασα στην πόλη μου αυτό που αγαπούσα από παιδί, ιστορία και αρχαιολογία. Συνέχισα με ειδίκευση στη βυζαντινή ιστορία και για διδακτορικό επέλεξα να ασχοληθώ με το φυσικό περιβάλλον στο Βυζάντιο. Ολοκληρώνοντας την εργασία αυτή, εργάστηκα σε ερευνητικά προγράμματα, δημοσίευσα άρθρα και ασχολήθηκα με την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σήμερα ανήκω στην ομάδα του DΑRIAH-GR/ΔΥΑΣ και αισιοδοξώ να ενισχύσω το έργο της για τη δημιουργία ψηφιακής πύλης σχετικά με την ιστορία του περιβάλλοντος στην Ελλάδα.

Η Βίκη Ντρίτσου είναι πληροφορικός και συνεργάτης της Μονάδας Ψηφιακής Επιμέλειας του Ερευνητικού Κέντρου «Αθηνά»  Γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα και πέρασε τα παιδικά της χρόνια στην –αραιοκατοικημένη τότε– Αγία Παρασκευή. Σπούδασε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου απέκτησε πτυχίο, μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης και διδακτορικό δίπλωμα στην Πληροφορική. Εξειδικεύτηκε στις οντολογίες, στις σημασιολογικές βάσεις δεδομένων και στην αποδοτική εκτέλεση επερωτήσεων σε αυτές. Οι ερευνητικές της ανησυχίες συμπεριέλαβαν για μια περίοδο και τη Βιοπληροφορική. Έχει επίσης εργαστεί στο Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ) στο Ηράκλειο Κρήτης, καθώς και στο Polo Innovazione di Genomica, Genetica e Biologia (Polo GGB) στην Περούτζα της Ιταλίας, όπου αγάπησε το καλό ιταλικό κρασί και το προσούτο. Απολαμβάνει να περνάει τον ελεύθερό της χρόνο παρέα με τους φίλους της, να βλέπει ταινίες περιπέτειας και να πηγαίνει εκδρομές – σε ορεινούς κατά προτίμηση προορισμούς

Γεννήθηκα το 1983 στην Αθήνα. Σπούδασα Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 2007 έφυγα για το Παρίσι για να συνεχίσω τις σπουδές μου στην Ιστορία της Τέχνης στο πανεπιστήμιο Université de Paris I. Το 2010 ξεκίνησα τη διδακτορική μου διατριβή στο Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, απ’ όπου και έλαβα το διδακτορικό μου δίπλωμα στην Ιστορία της Τέχνης οκτώ χρόνια αργότερα. Αντικείμενο της διδακτορικής μου έρευνας υπήρξε ο θεσμικός ρόλος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών στην ιστορία της νεοελληνικής τέχνης κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου. Από το 2018 συμμετέχω ως επιστημονικός συνεργάτης σύνταξης στην εξαμηνιαία επιστημονική επιθεώρηση Κρίση (Αθήνα, Εκδόσεις Τόπος – http://e-krisi.gr/ ). Τα ερευνητικά μου ενδιαφέροντα εστιάζονται στην ιστορία των καλλιτεχνικών θεσμών στη διατομή της με το πεδίο της Ιστορίας της Τέχνης. Η πρόσφατη εμπλοκή μου στο DARIAH-GR/ΔΥΑΣ, της ελληνικής ερευνητικής υποδομής για τις ανθρωπιστικές επιστήμες και τις τέχνες, στάθηκε αφορμή μιας πιο συστηματικής γνωριμίας με το πεδίο της ψηφιακής Ιστορίας της Τέχνης και τις ερευνητικές εφαρμογές της.

Ανήκω στη γενιά που, όταν εμφανίστηκαν οι πρώτοι προσωπικοί υπολογιστές, εγώ τελείωνα τη διδακτορική μου διατριβή. Στα χρόνια που διαμορφωνόταν η ερευνητική μου πρακτική, η νέα τεχνολογία απουσίαζε εντελώς από τις σπουδές μου. Τα αντίγραφα για την ιστορική μου έρευνα ήταν χειρόγραφες ή δακτυλόγραφες σημειώσεις και φωτοτυπίες και αποδελτιώσεις σε χειρόγραφες καρτέλες που ταξινομούσα επιμελώς με λέξεις κλειδιά, πρακτική που μου δίδαξε όχι κάποιος καθηγητής στο πανεπιστήμιο, αλλά η φιλόλογός μου στη Δ’ Γυμνασίου. Και όμως, πάντα με ενδιέφερε όχι μόνο πώς λειτουργούσε η κοινωνία στο παρελθόν, αλλά και πώς κατασκευάζονται και πώς λειτουργούν τα πράγματα γύρω μου. Όταν χαλάει μια συσκευή, πρώτα επιχειρώ να τη φτιάξω μόνη μου και μόνο μετά, σε περίπτωση αποτυχίας, την πηγαίνω στον μάστορα ηττημένη και ντροπιασμένη. Αυτή η γοητευτική πειθαρχία της κατασκευής και της λειτουργίας είναι και η αφετηρία της ενασχόλησής μου με την εφαρμογή της ψηφιακής τεχνολογίας στον χώρο της ιστορικής έρευνας. Δεν έχει κίνητρο το ενδιαφέρον μου για την πληροφορική, αλλά για τη χρήση της στην έρευνα του παρελθόντος. Και «εμβαθύνω» μόνο όσο (νομίζω ότι) μου χρειάζεται για να καταλάβω πώς δουλεύει το εργαλείο που άλλοι έχουν φτιάξει για τις ανάγκες μου. Περισσότερο με ενδιαφέρει η ευθύνη μου να το χρησιμοποιήσω όσο πιο αποδοτικά γίνεται. Η ελπίδα μου είναι να μπορώ να εξηγώ στον πληροφορικό τις δικές μου απαιτήσεις, ώστε να με βοηθήσει να τις υλοποιήσω. Είναι μια συναρπαστική εμπειρία. Την έζησα σε δύο φάσεις της σταδιοδρομίας μου, και ως ερευνήτρια και, για ένα διάστημα, διευθύντρια του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών, και ως συντονίστρια του DARIAH-GR/ΔΥΑΣ, της ελληνικής ερευνητικής υποδομής για τις ανθρωπιστικές επιστήμες και τις τέχνες. Είναι ένα στοίχημα που, από το 2017, συνεχίζουν άλλοι.

Ο Γιώργος Μαρανδιανός είναι 35 ετών. Αφού αποφοίτησε από το Ελληνικό Κολλέγιο Λονδίνου (Hellenic College of London), επέστρεψε στην Ελλάδα και σπούδασε Ψυχολογία στο τμήμα Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, συμμετέχοντας παράλληλα και σε αρκετά σεμινάρια φιλοσοφίας και ψυχολογίας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την κοινωνική ψυχολογία , την κοινωνιολογία γενικότερα και για την επιρροή που έχει η εξέλιξη της πληροφορικής πάνω στον σύγχρονο τρόπο ζωής. Έχοντας παράλληλα μεγάλη αγάπη για ο,τιδήποτε έχει σχέση με hardware και υπολογιστές απο μικρή ηλικία, εργάστηκε ως τεχνικός υπολογιστών κατά την διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας καθώς και αργότερα, και ως εκπαιδευτής υπολογιστών και δικτύων στην Σιβιτανίδειο Δημόσια Σχολή Τεχνών και Επαγγελμάτων. «Το να συμμετέχω ως ερευνητής στο DARIAH : Digital Research Infrastructure for the Arts and Humanities είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για μένα να παντρέψω τις δύο μεγάλες μου αγάπες, της ψυχολογίας και της πληροφορικής, να εμπλακώ σε πολύ ενδιαφέροντα απο πολιτισμικής και κοινωνιολογικής πλευράς έργα , όπως αυτό της Europeana, και μέσα από το user feedback που καταγράφεται να μελετήσω καλύτερα την ανταπόκριση του κόσμου πάνω στην ψηφιοποίηση ενός τεράστιου όγκου δεδομένων σχετικού με τον ανθρώπινο πολιτισμό, μεγάλο μέρος του οποίου ήταν μή προσβάσιμος μέχρι πρόσφατα στο ευρύ κοινό.»

Στον ελεύθερό του χρόνο του αρέσουν οι ήρεμες βόλτες στην φύση, να παρακολουθεί πολιτιστικά δρώμενα ποικίλης θεματολογίας, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια καθώς και η ανάγνωση κόμιξ.

Γεννήθηκα στις αρχές του ’77 στη Λευκάδα, με το που τελείωσα το σχολείο έμεινα σε ένα άλλο, μεγαλύτερο νησί, την Κρήτη, όπου περάτωσα τις προπτυχιακές μου σπουδές στο τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας και το πρώτο μεταπτυχιακό με ειδίκευση στην Κλασική Αρχαιολογία. Κατόπιν εγκαταστάθηκα στην Αθήνα και εργάστηκα στο Επιγραφικό Μουσείο, όπου ανακάλυψα και το ενδιαφέρον μου για το αντικείμενο της Eπιγραφικής. Παράλληλα ολοκλήρωσα ακόμη ένα μεταπτυχιακό με θέμα τη συμβολή των νέων τεχνολογιών στην οργάνωση μουσειακών εκθέσεων και εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Με την ένταξή μου στην ομάδα του DARIAH-GR έχουν διευρυνθεί τα ενδιαφέροντά μου και στο χώρο των DΗ, κάτι που ενισχύεται με τις δράσεις της ομάδας, αλλά και με το τακτικό «ταξίδι» στον ψηφιακό κόσμο των ανθρωπιστικών επιστημών. Στον ελεύθερο χρόνο μου προσπαθώ να ξεκολλάω από τις οθόνες, μεγάλες και μικρές, και να βγαίνω στον πραγματικό κόσμο, ιδιαίτερα σε μέρη γαστρονομικού ενδιαφέροντος…

Σπούδασα στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (κατεύθυνση Κοινωνικής Ανθρωπολογίας) του Παντείου Πανεπιστημίου και συνέχισα τις σπουδές μου στο University of Edinburgh, από όπου έλαβα τον μεταπτυχιακό μου τίτλο στις Ισλαμικές και Μεσανατολικές Σπουδές (MSc in Islamic and Μiddle Εastern Studies). Επέστρεψα στην Ελλάδα και το Πάντειο για να ξεκινήσω τη διδακτορική μου διατριβή. Στο πλαίσιο της έρευνάς μου, και επιτυγχάνοντας να συνδυάσω τα επιστημονικά μου ενδιαφέροντα με την αγάπη μου για τα ταξίδια, έμεινα ένα διάστημα στη Λιβύη και την Αίγυπτο. Είμαι μέλος της ομάδας DARIAH-GR της Ακαδημίας Αθηνών από τον Νοέμβριο του 2013. Η γνωριμία μου με τον κόσμο των Ψηφιακών Ανθρωπιστικών Σπουδών και η ενασχόλησή μου με υλικό εθνολογικού ενδιαφέροντος διεύρυναν το ερευνητικό μου πεδίο, που πλέον περιλαμβάνει και τη χρήση ψηφιακών μέσων για την αναπαραγωγή πολιτισμικής πληροφορίας.Προσπαθώ να περνώ τον ελεύθερό μου χρόνο εκτός της πόλης.  Όταν αυτό δεν είναι δυνατό, κάνω βόλτες στις παρυφές της ή «ταξιδεύω» στους κόσμους της μουσικής και του κινηματογράφου.

Η Ελίζα Παπάκη είναι 25 χρονών και είναι το νεότερο μέλος στην Μονάδα Ψηφιακής Επιμέλειας του Ερευνητικού Κέντρου “Αθηνά”. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Trinity College στο Δουβλίνο, Ιρλανδία στο πρόγραμμα “Δημόσια Ιστορία και Πολιτιστική Κληρονομιά”. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της το 2012 έχοντας δεχθεί τα πρώτα ερεθίσματα γύρω από τον νέο αυτό κόσμο των Ψηφιακών Ανθρωπιστικών Επιστημών (Digital Humanities). Βρέθηκε στη συνέχεια στην Αθήνα και στην Μονάδα Ψηφιακής Επιμέλειας στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού προγράμματος κινητικότητας Leonardo da Vinci τον Ιανουάριο του 2013. Η ένταξη της στην διεπιστημονική ομάδα της ΜΟΨΕ είχε ως αποτέλεσμα την μύηση της στην σφαίρα της Ψηφιακής Επιμέλειας, των Ερευνητικών Αναγκών (User Requirements) και των Ψηφιακών Ανθρωπιστικών Επιστημών. Από τότε έχει εμπλακεί σε διάφορα ερευνητικά έργα ανάμεσα στα οποία είναι το Europeana Cloud: Unlocking people’s Research via the Cloud, NeDIMAH: Network of Digital Methods in the Arts and Humanities, DARIAH: Digital Research Infrastructure for the Arts and Humanities και ακολούθως στο έργο ΔΥΑΣ: Δίκτυο Υποδομών για την Έρευνα στις Ανθρωπιστικές Επιστήμες. «Με τη Δυάδα ξεκίνησα να ασχολούμαι στις αρχές του 2014 όταν και συμμετείχα στη διοργάνωση της εναρκτήριας εκδήλωσης “DARIAH-Greece: Ανάπτυξη της Ελληνικής Ερευνητικής Υποδομής για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες” που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Απρίλιο στην Αθήνα. Μου φαίνεται πολύ σημαντική μια τέτοια πρωτοβουλία που εισαγάγει και τοποθετεί την Ελλάδα στο χάρτη του ευρωπαϊκού δικτύου Ψηφιακών Ανθρωπιστικών Επιστημών. Η μελέτη του πώς Έλληνες ερευνητές αντιδρούν, υιοθετούν και συγχρονίζονται με τις εξελίξεις της Ψηφιακής Τεχνολογίας είναι πέρα από πολύ ενδιαφέρουσα, σημαντική, χρήσιμη και καινοτόμα». Στον ελεύθερο της χρόνο, η Ελίζα κάνει βόλτες στην Αθήνα εξερευνώντας την πόλη που την φιλοξενεί μόλις από τις αρχές του 2013.

Είμαι μέλος της ομάδας DARIAH-GR της Ακαδημίας Αθηνών από τον Οκτώβριο του 2013, με γνωστικό αντικείμενο τη Νεότερη Ελληνική Ιστορία. Σπούδασα Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου αποφοίτησα το 2002 (με ειδίκευση στην Ιστορία), έχοντας φοιτήσει επίσης και στο Πανεπιστήμιο του Poitiers στη Γαλλία, και το 2003 ολοκλήρωσα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην Ιστορία και Προπαγάνδα (MA in Propaganda, Persuasion and History) στo Πανεπιστήμιο του Kent, στην Αγγλία. Τα ερευνητικά μου ενδιαφέροντα κινούνται γύρω από την ιστορία και τα ΜΜΕ, τη σχέση ιστορίας και εικόνας , τα αρχεία και τη συλλογική μνήμη, καθώς και την σχέση της ιστορίας με τις νέες τεχνολογίες. Στο παρελθόν έχω εργαστεί στην Υπηρεσία Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου του Υπουργείου Εξωτερικών (2000-2002), τη Διεύθυνση Μουσείου-Αρχείου της ΕΡΤ (2005-2013), και το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο (2009-2010) με κύριο αντικείμενο ειδίκευσης την τεκμηρίωση περιεχομένου αρχειακού υλικού, και ειδικότερα οπτικοακουστικού. Η δραστηριοποίησή μου στο ΔΥΑΣ συνδυάζει την ακαδημαϊκή μου ενασχόληση με την νεότερη ιστορία και την αρχειακή έρευνα, με το ενδιαφέρον μου για τις νέες τεχνολογίες και τις ψηφιακές υποδομές για την έρευνα αλλά και ανάδειξη των αρχείων και μουσείων. Πέραν της επαγγελματικής και ακαδημαϊκής μου ταυτότητας, ανάμεσα στα προσωπικά μου ενδιαφέροντα ξεχωρίζουν το σινεμά, το θέατρο, ενώ μεγάλη μου αδυναμία αποτελούν τα ταξίδια και η εξερεύνηση νέων προορισμών.

Γεννημένος στην Λουκέρνη της Ελβετίας, ήρθα στην Ελλάδα αρκετά νωρίς και δη στην Κατερίνη. Εγκατέλειψα τις όποιες μπασκετικές φιλοδοξίες για να σπουδάσω στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών από το 1997-2001 με ειδίκευση στη Γλωσσολογία. Ακολούθως ολοκλήρωσα δύο κύκλους μεταπτυχιακών σπουδών της υπολογιστικής γλωσσολογίας στο European Masters in Language and Speech του Πανεπιστημίου Πατρών και το MSc Speech and Language processing στο University of Edinburgh της Σκοτίας κατά τα έτη 2001-2002 και 2002-2003 αντίστοιχα. Τέλος μετά από ένα σχεδόν πενταετές ταξίδι απέκτησα τον διδακτορικό τίτλο το 2011 από το Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών πάνω στην υπολογιστική επεξεργασία της αλλομορφίας στην παραγωγή των λέξεων. Έπειτα εργάστηκα με σύμβαση στο Κέντρο Ερεύνης Επιστημονικών Όρων και Νεολογισμών της Ακαδημίας Αθηνών από όπου εντάχθηκα στην ομάδα DARIAH-GR της Ακαδημίας Αθηνών διευρύνοντας το πεδίο μου στα Digital Humanities. Στον ελεύθερο χρόνο μου αρέσει να γράφω ιστορίες του φανταστικού δημιουργώντας μυθικούς κόσμους, να σχεδιάζω επιτραπέζια ή ομαδικά παιχνίδια, ενώ παράλληλα εκτονώνομαι στο μπάσκετ και στο τένις. Επίσης λατρεύω τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και τις ταινίες (μανιώδης συλλέκτης και των δύο), το θέατρο, τα ταξίδια και να αρθρογραφώ στο adventure advocate.

Ο Μάριος Φοινίκεττος αποτελεί μέλος του Εργαστηρίου Ευφυών Συστημάτων, Περιεχομένου και Αλληλεπίδρασης του ΕΠΙΣΕΥ από το 2006. Είναι απόφοιτος της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, με κατεύθυνση την Πληροφορική. Έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές του το 2004, ως συνέχεια της διπλωματικής του εργασίας ασχολήθηκε με τη συλλογή και μετασχηματισμό δεδομένων σε Αποθήκες Δεδομένων (Data Warehouses). Με την ένταξη του στην ομάδα του Εργαστηρίου Ευφυών Συστημάτων, ασχολήθηκε με την εξαγωγή και κωδικοποίηση οπτικής πληροφορίας από εικόνες, με την αναζήτηση όμοιων φωτογραφιών με βάση τα οπτικά χαρακτηριστικά τους και με τον εμπλουτισμό των αποτελεσμάτων με μεταδεδομένα από βάσεις δεδομένων του διαδικτύου. Στα πλαίσια της εργασίας του αυτής, έχει εμπλακεί με διάφορα ευρωπαϊκά ερευνητικά έργα (όπως τα aceMedia και WeKnowIt), ενώ υλοποιήσεις της δουλειάς του έχουν συμπεριληφθεί στο δίκτυο του Europeana.

«Η συμμετοχή μου στο DARIAH-Greece είναι η λογική εξέλιξη της συμμετοχής μου στο δικτυο του Europeana. Η χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας στις ανθρωπιστικές επιστήμες είναι απαραίτητη, και η πρωτοβουλία αυτή θα βοηθήσει στην υλοποίησή και υιοθέτησή της από τους Έλληνες ερευνητές (κι όχι μόνο).»

Στον ελεύθερο του χρόνο ασχολείται με τη φωτογραφία και τα computer games.